O roślinie:

Drzewo z rodziny wawrzynowatych, występujące w południowych Chinach, w Wietnamie i w Birmie (tam też jest uprawiany). Osiąga wysokość do 12 m.
Zastosowanie i działanie:

Do celów leczniczych stosuje sie korę cynamonowca, zebraną z drzew 6-10 letnich, oraz olejek cynamonowy, otrzymany przez destylację liści i młodych gałązek. Wysuszona kora młodych pędów używana jest także jako popularna przyprawa w przemyśle spożywczym.
Wyciągi z kory są stosowane w dolegliwościach trawiennych, przy braku łaknienia, uczuciu pełności, wzdęciach i stanach skurczowych.

Olejek cynamonu stymuluje krążenie i ogrzewa, co powoduje rozkurcz mięśni i koi bóle reumatyczne. Mocniejsze krążenie wspomaga usunięcie osadów celulitu. Ma także działanie przeciwbakteryjne i poprawiające trawienie.
Historia i tradycja:

Od tysiącleci (ok. 2500 lat p.n.e.) olejek cynamonowy był i jest jednym z ważniejszych leków w medycynie chińskiej.
Stosowano go między innymi jako lek na dolegliwości trawienne, oraz jako środek dezynfekujący. Działanie dezynfekujące i piękny aromatyczny zapach wykorzystywali Egipcjanie w dawnym Egipcie do balsamowania zwłok i wyrobu kadzideł, a później sztukę posługiwania się tym olejkiem przejęli Rzymianie. W ówczesnych czasach olejek cynamonu był ceniony bardziej od złota. W Europie olejek cynamonu stosowany był od stuleci, szczególnie w okresach wielkich epidemii XVI i XVIII wieku, co może być tłumaczone jego silnym działaniem przeciwbakteryjnym.